Ahlak Bekçisi merhaba,
Son birkaç aydır, dating sitelerinden insanlarla tanışıyorum. Tanıştığım insanların sohbeti hoşuma giderse buluşup bir kahve içiyorum. Yüz yüze görüşmeler karşındaki insanı tanımak için çok daha faydalı. Eğer kahve içtikten sonra hoşlanmaya devam edersem bu sefer o kişiyle yemeğe çıkıyorum. Sonra bir yemeğe daha… Her şey yolunda gidiyorsa sosyal aktivitelere de beraber gidiyorum. Ne bileyim konsere, sinemaya gitmek gibi…
Bazı insanlar internetten sohbet ettiğinizde ilgi çekici olabiliyor. Ama çoğu, daha kahve içme aşamasında sınıfta kalıyor. Onlarla bir ilişkinin yürümeyeceği zaten ilk kahvede anlaşılıyor. Böyle olduğunda sorun yok. Pat diye yüzüne “olmaz bu ilişki” diyebiliyorum. Tabii kibar bir biçimde..
Ama birisiyle yemeğe çıktıysam, hele yemek dışında da birkaç kez buluştuysam, “yürümez bu ilişki” demek zor oluyor. Çünkü tam anlamıyla bir ilişki başlamamış olsa bile, sohbet ilerlemiş, birbirimizi biraz daha tanımaya başlamış oluyoruz. Ama bazen anlıyorum ki onunla da olmaz. İşte o insana, hele de benimle bir ilişki yaşamayı hayal etmeye başladıysa “olmaz” demek çok zor geliyor. Kendimi kötü biri gibi hissediyorum.
Sonuç olarak her şey yolunda gittiği için birkaç kez buluşmuşuz… Flörtleşmeler de başlamış… Ben duygularımdan tam emin olamasam da karşı taraf ümide kapılmış… Öyle ya da böyle ilişkiye doğru giden bir yola girmişiz. Ama ben bir aşamada anlıyorum ki “olmaz”.
Böyle durumlarda ghosting denilen şeyi yapıyorum. Bu durum iki kez başıma geldi. İkisinde de bir türlü “bu ilişki olmaz” diyemediğim için ortadan kayboldum. Telefonlarına cevap vermedim. Mesajlarını sildim.
