Başlık ağır ama özel okul velilerinin hissiyatı bu. Okul değiştirseler çok yüksek rakamlar ödeyecekler, devlet okuluna geçseler başka sorunlarla uğraşacaklar. Üstelik yemekti, kırtasiye parasıydı derken veliler artan maliyetleri de göğüslemek zorunda kalıyor. Peki neden?
Türkiye sosyoekonomik olarak en dezavantajlı 15 yaş grubundaki çocuklara sahip OECD ülkesi. Ayrıca en çok bireysel eğitim harcaması yapan üçüncü ülke. En zenginle en yoksul kesimin eğitim harcamaları arasında 42 kat fark var. Bu döngü nasıl kırılabilir?
6 Şubat depremlerinden sonraki koşullara en hızlı çözüm üretebilen köyler hâlâ bir okula sahip olanlardı. Oysa kırsalda eğitim eşitsizliği çok derin. Kırsaldaki eğitimi güçlendirmenin yolları neler? Birleştirilmiş sınıflar avantaja nasıl dönüştürülebilir? Köy öğretmenleri için neler yapılabilir?
Türkiye’de her 4 kişiden 1’i üniversite mezunu, ancak bu gençlerin 3’te 1’i işsiz. Nitelikli elemanlar bile asgari ücrete yakın kazanıyor. Üniversiteler artık bilim yuvası değil. O halde diploma sahibi olmaya değer mi?
2025-2026 eğitim dönemi için özel okul fiyatları 200 bin lira ile 1 milyon lira arasında değişiyor. Eğitim, etüt ve kırtasiye ücretleri için olan yasal zam sınırını birçok okul umursamıyor. Zekiye Kaçak Bakırhan, bir veli olarak, kayıt yenileme haftası yaşadığı gariplikleri Fayn için yazdı.
Tarikatlarla protokol imzalamak, evrim teorisini müfredattan kaldırmak gibi pek çok tartışmalı kararda imzası var. Meslek ortaokullarında çocuk işçiliğinin önünü açması, öğretmenlik mesleğine zarar vermesi de eleştirilerin odağında. Yusuf Tekin’in eğitime vurduğu damgaya yakından bakalım.