Bilgisayar bilimcisi Prof. Randy Pausch, 18 Eylül 2007 günü son dersini vermek için Carnegie Mellon Üniversitesi’ndeki tıka basa dolu amfiye girdi.

Pankreas kanserine tutulmuştu ve birkaç ay ömrünün kaldığı söylenmişti. Emekli olacaktı. 

O kadar neşeli ve enerjikti ki. Bir ara amfide şınav bile çekti ve harikulade bir konuşma yaptı: “Beklendiği gibi üzgün değilim; sizi hüsrana uğrattıysam özür dilerim.” 

Pausch yaşamını ve ona nasip olan sevgi bağlarını kutluyordu. 

Kaçış 

Çocuksu bir soytarılık gibi gözüken bu sahne, bambaşka bir hikaye anlatıyor olabilir.